tukang karang, ![]() Scream! Credits!
| Sayangku...
Suramnya suasana malam ni. Sudah beribu kali aku cuba untuk tidur. Seraya aku memandang skrin phone , jam menunjukkan pukul 02:00, sudah lewat malam. Mataku masih lagi tidak mahu tidur. Pasti ni gara-gara tidurku yang panjang sore tadi. Ahhhhh, apa patut aku buat. Aku mencapai kembali phone di sebelah, lalu menggodeh di bahagian contacts. Satu persatu aku perhatikan, tidak ada satu nama pun yang menarik perhatian aku untuk call. Tetap laju ibu jariku menekan punat di phone. 'Nazmi'. Terhenti jariku dari bergerak lincah, terpaku pada satu nama yang amat aku rindui. Bermonolog aku sendiri, dia dah tidur ke belum? Kang kalau aku call, kacau dia tidur pula. Tapi biasanya dia bukan jenis yang reti tidur awal. Dia tu burung hantu. Aku menekan punat hijau, 'call'. Menanti panggilan ku dijawab... "Hello?" Terpaku. Suara tu... "Awak buat apa tu? Katmana?" "Tengah main gitar je ni. Dekat hostel laa." Bunyi gitar kedengaran, aku tersenyum sendiri. Rancak kami berborak, panjang. Tanpa memikirkan kredit aku yang tidaklah banyak mana. Tapi bila kenangkan peluang keemasaan ni, tanah runtuh pun aku tak endahkan. Janji dapat bercakap dengan dia yang aku rindu. Masing-masing sudah berpunya. Walaupun kami punya perasaan yang sama, suka sama suka. Tapi tak dapat berbuat apa-apa kerana its toooooo late. Melepas... "Wei, mainkan laa satu lagu." Rayuku manja. Saje menggedik, "Nak lagu apa? Takda lagu laa." "Alaaaa, kedekut kedekut kedekut kedekut...." Aku mengulang banyak kali. Sengaja tunjuk lagakku yang kononnya seperti memberontak. Di penghujungnya aku ketawa kecil. Dengan harapan aku akan dapat satu lagu. "Awak nak lagu apa?" "Hmmmm, lagu wish you were here jelaaa, susah beno." Dia mula memetik gitar, seraya menyanyikan untuk aku. Tidak mahu dia rasa tidak selesa, aku turut bernyanyi sama. Bahagia yang aku rasakan saat itu, mahu saja aku hentikan masa. Biar tidak ada apa yang dapat leraikan kebahagiaan yang aku rasakan. Tapi itu semua tidak mungkin, dia sudah pun dimiliki. Begitu juga dengan aku. Aku mengeluh pasrah... "Okay daa." "Itu je? Ek elehhh...." "Kejap." I know I cant take one more step towards you..... Dipetik pula lagu 'Jar of hearts'. Bibirku mengukir sebaris senyuman. Fokus aku mendengar suaranya. Bahagian korus, aku mencelah masuk. Sambil ketawa, kami teruskan menyanyi sampai rangkap akhir lagu itu. Walaupun hanya di phone, itu sudah cukup memadai bagiku. Setelah habis menyanyi, suasana tukar menjadi sepi. Keduanya diam membatu, "Tahu tak, awak yang pertama saya mainkan gitar sambil nyanyi. Awek saya pun saya takpernah buat." Aku tersentap. Tiba-tiba dia memecah kesunyiaan itu dengan menyatakan sesuatu yang memeranjatkan aku. "Kenapa macamtu pula?" "Sebab saya segan, tapi taktahu kenapa dengan awak saya okay je." "Mungkin sebab saya special kot. Hahaha" Tawaku berdekah-dekah, "Bolehlaa, special juga. Hahaha" Dia memang suka menyakat aku. Dari dulu sampai sekarang. Sikit pun tak pernah berubah. Itu yang aku rindu... Tapi sekarang kami jarang berhubung sebab masing-masing punya alasan yang sama. Aku tersekat. Dia juga begitu. Perasaan ini terpaksa aku pendamkan. Mungkin kalau dia memang jodohku, tidak ada apa-apa yang aku harus risaukan. Mimpi indah aku malam tu, hehehehe.
Assalamualaikum. Aku tktahu apa yang aku fikir. Tapi ini spontan aku menulis. Tkde apa maksud. Aku ketagih nak menulis. Ye, ini cuma satu percubaan. Ini pun ekceli aku malu nak post. Hahaha bai, |